استپ کن ذهن بیدارم زمانه تاب ندارد خروشت را

.

.

به مردابش غرق میشوی و به سرابش

.

.

فراموش/

زندگی چیزی هدیه میدهد  که کلت را به خاموشی

و سکون برد تا اثبات کند

هیس ها از فریاد ها

.بهتر میفهمند/

دنیا پر شده از ادم کوکی هایی که سازشان را دیگری کوک میکند

اگر نباشد کسی که کوک کندشان

از خود سازی نمیزنند/

چه قدر زیبا میشد اگر تاب ذهنمان تاب می اورد

فریاد ذهن های غم زده ی

ادم های شهرمان/

ارام باش ذهنم سکون را در اغوش گیر و نظاره کن

چگونه فریادمان در هیاهوی

زمانه غرق شد/

کاش کلاغ ها هم اعتصاب فریاد میکردند

و به تکه پنیری نمیفروختند

بیقراریشان/

هر وقت از فریاد و جیغ دوری جویی میگویند کم اورده

عمری بفهمند که داری

تجدید میکنی که ارام

فراموششان کنی/

تنهایی را همه کس درک نخواهد کرد جز انکه

تنها فکرش فرار از تنهایی شده

پس ارام قدم زن در

لانه های

تنها/

خدا یا به  تنهاییت نگاه نکن ادم های از خاکت

وا مانده اند از بی کسی

کمی ادم بفرست

ادم

نبودن هایی هست که هیچ بودنی جبرانش نمیکند

حتی اگر تمام دنیا با تو دست دهد

باز انتظارت

دست اوست/

گاهی از شادی مینوازد دل

چندین گاه از غم

چرا متعادل نمیشود

ساز این اهنگ دارد گوش ها را می خراشد/

همیشه باید فرار کرد از افکاری که میخواهند سکوت ذهن را به

خیغ خیغ تهی از معنا

بی معنا سازند

باید خالی شد از نباید های افکار هرز/

 

 

❥.FAR.❤.HAN.❥ + پنج شنبه 2 آبان 1392 / 18:39 /